Yeni Komünizm1.) İsrail uzun süredir Amerikan yapımı bombalarla Lübnan’ın kuzey banliyölerini vurmakta, savaşı genişletmeye çabalamakta ve Hizbullah’ın önderliğine yönelik bir dekapitasyon (başının kesilmesi) hareketi sürdürmekteydi. İşgalci İsrail son birkaç ay içerisinde Hamas’ın siyasi büro şefi Haniye ve Hizbullah’ın askeri sorumlusu İbrahim Akil’de olmak üzere “Direniş Ekseni” olarak adlandırılan ülke ve yapıların üst düzey önderliklerini hedef almaktaydı. Bu saldırılardan birinde, soykırımcı İsrail Cenevre Konvansiyonu ile kullanımı yasaklı olan 1800 kg’lık füzelerle Hizbullah ana merkezlerinden birine düzenlediği saldırılar sonucu Hizbullah lideri Hasan Nasrallah öldürüldü.
2.) Bu saldırı bir yandan Netanyahu hükümeti için bir “öne doğru kaçış” niteliği taşıyor. Nitekim İsrail hakim sınıfları içerisinde hükümetin üç ana noktada başarısız olduğu düşünülüyor: Tutsakların geri alınması, Gazze işgalinin başarısızlığı ve Hamas’ın yok edilmesi. Bu durum bir yandan ABD’nin emperyalist hakim sınıfları içinde de çeşitli tartışmaları alevlendiriyor ve Netanyahu hükümetinin sürekli olarak ileriye doğru hamleler yapma zorunluluğuyla karşı karşıya getiriyor. Filistin’in bir bütün olarak işgalini en temel stratejik hedefi olarak gören işgal devleti açısından ise bu saldırılar iki ana nedenle kritik: “Direniş Ekseni”nin zayıflatılması ve Kuzey noktalarından işgal edilmiş topraklara dönüş ihtimallerinin yok edilmesi.
3.) Soykırımcı İsrail’in Lübnan’a düzenlediği son saldırıları bir ilk değildir. İsrail, Lübnan’a sırasıyla; 1978, 1982, 1996 ve 2006 yıllarında savaş açtığı gibi ülkenin güneyini 1978’den 2000’e kadar işgal altında tuttu. Bu savaşlar sırasında yüzbinlerce Lübnanlı ölürken bütün bu savaşlarda ABD istikrarlı bir şekilde her seferinde, askeri ve diplomatik olarak İsrail’in arkasındaydı.
4.) İsrail gayrimeşru bir yerleşimci işgal devletidir dolayısıyla yaptığı bütün saldırılar gibi Lübnan’a düzenlediği saldırıların da hiçbir meşruluğu yoktur. Uluslararası antlaşmaları yok sayarak yaptığı bütün saldırıları ve manevraları ayrım gözetilmeksizin kınanmalı ve işgalcilerin istisnasız bütün saldırılarının karşısında durulmalıdır. İşgalci İsrail’in bu saldırıları şimdiye kadar belirli bir sınır içerisinde kalmış olsa da saldırılarının tonu gittikçe agresifleşmekte ve bu da bölgesel bir savaş riskini daha da arttırmaktadır. Ortadoğu’da olası bir bölgesel savaş milyonlarca ölüm ve zorla yerinden etmenin yanı sıra emperyalist güçler arasında direkt çatışmaların, üçüncü dünya savaşı da dahil olmak üzere nükleer bir savaşın da eşiği olma potansiyelini barındırır.
5.) Hizbullah, 1982 yılında İsrail’in işgaline direniş için milis örgütlenmesi olarak kurulan, İran İslam Cumhuriyeti ile yakın müttefik olan İslami köktendinci bir örgüttür. Hizbullah, ataerki de dahil olmak üzere halk kitlelerin özgürleşmesinin önündeki en köklü ve gerici prangaları destekleyen bir pozisyondadır, İsrail ile savaşıyor olması onu “anti-emperyalist” yapmadığı gibi ona demokratik bir muhteva da kazandırmaz.
6.) Bugün Ortadoğu halkları da dahil olmak üzere bütün dünya halklarının ihtiyacı olan gerçek bir devrimdir. İçerisinde bulunduğumuz dehşet üstüne dehşet üreten bu sistemden başka herhangi bir çıkış yolu bulunmamaktadır. Dolayısıyla devrimci komünistlerin görevi, emperyalizmin özgün bir çelişkisi olarak iki miadı dolmuşlardan (Batı emperyalizmi/İslami köktendincilik) birisinin arkasında hizalanmak ve halk kitlelerinin tekrardan bu sistemin canavarca pençelerine geri itmek değil, bu sistemin ve yarattığı bütün dehşetlerin bütünlüklü teşhirini ortaya koyarak gerçek bir devrimi haritaya koyabilmektir.
