Yeni KomünizmEditörün Notu: Aşağıdaki yazı 27 Ağustos 2020 tarihinde revcom.us web sitesinde yayınlanmıştır. Alıntının yapıldığı kaynak için ayrıca bkz: “Dogmatik Dar Milliyetçi Pozlar Değil, Yeni Komünizm Bilimine Olan İhtiyaç Üzerine” Çevirisini okurlarımızın dikkatine sunarız.
Kaynak için bkz: https://revcom.us/a/662/fascism-open-bloody-dictatorship-without-pretending-people-have-rights-en.html
“Ferguson ayaklanmasında” ve bugün beyaz üstünlüğüne, polis vahşetine ve cinayetlerine karşı oldukça olumlu olan şu anki ayaklanmada, Demokrat Partili siyasetçilerinin emriyle polis (ve Ulusal Muhafız birlikleri) tarafından yapılan şiddetli bir baskı olduğu doğrudur. Bu durum, her zaman aslında bir diktatörlük altında yaşadığımız gerçeğinin bir yansımasıdır – bu da burjuvazinin (kapitalist sınıfın) diktatörlüğüdür.
Ancak, Trump/Pence rejiminden önce bu durum, burjuva demokrasisi (kapitalist sisteme dayanan, bunlara uyan ve bunun sınırları içinde kalan bir demokrasi ve halk kitlelerin kapitalist sınıfın egemenliği altında tutulduğu) bir diktatörlük olmuştur. Bu çelişkinin -diktatörlüğün dışarıdaki demokratik görünümü ile içsel özü arasındaki çelişkinin- gerçek bir anlamı bulunmaktadır. Bu durum, burjuva diktatörlüğünün biçimi “demokratik” olduğu sürece, bu demokratik kabuğu korumak için, egemen sınıfın siyasi ve yasal temsilcilerinin, belirli “sivil hak ve özgürlüklerin” olmasına izin vermesi gerektiği anlamına gelir ve bu belirli bir noktaya kadar uygulanır. En azından, basitçe ve çıplak bir şekilde bir bütün olarak toplum üzerinde kaba kuvvet uygulaması olmayan ve hükümetin icraatlarına karşı çıkma girişimlerine karşı bir “hukukun üstünlüğüne” saygı gösterme iddiasında bulunulur.
Bazı kişilerin her tür şiddetli baskının faşizme eşit olduğunu düşünmelerinin nedeni, temelde demokrasinin dış görünüşüyle kandırılmalarıdır – ve onların kafasında, “demokrasi” herhangi bir baskı ya da en azından şiddetli bir baskı olmaması gerektiği anlamına gelir. Bu durumda, böylesi bir baskı biçimi “normal zamanlarda” bile yürürlükte olduğunda bunun demokrasiden başka bir şey olduğuna inanırlar; ki bununla birlikte burjuva diktatörlüğünün uygulanması diktatörlük “demokratik” biçimi uygulasa bile belirli bir acımasız baskıyı içerir. Ancak bu halen niteliksel açıdan fiili faşist bir burjuva diktatörlüğünden farklıdır, ki bu da özünde tüm “demokrasi” iddiasını bırakan ve açık bir şiddet ve terör yoluna yönetimi sağlayan bir düzendir.
Zaman zaman, şu anki gibi dönemlerde demokrasinin ortaya çıkışı ile diktatörlüğün özü arasındaki çelişki, burjuva egemen sınıf açısından çok şiddetli hale gelebilir. Faşistler -bu dogmatik dar milliyetçinin kafasındaki gibi hayali “liberal faşistlerden” bahsetmiyoruz, şu anda iktidarda olan Trump/Pence rejiminde yoğunlaşmış olan gerçek faşistler- bu rejime karşı çıkanlara ve bu rejimin tehdit olarak gördüğü herkese karşı, muhalefete ve protestolara müsaade etme bahanesi dahi göstermeksizin, açık bir şekilde terör ve şiddete güvenerek bu çelişkiyi bariz (gizli olmayan) bir diktatörlüğe doğru hareket ederek, intikamcı ve ivedi bir şekilde çözmeye çalışırlar.
Halk kitleleri açısından bu durumun hiçbir farkı yokmuş gibi davranmak -ve yalnızca gerçek bir devrim için bir hareket değil, baskıya ve adaletsizliğe karşı herhangi bir hareket için- bu oldukça gerçek faşistlerin iktidarını konsolide etmesi durumunu yok saymak sadece gerçeklerle teması koparmak demek değildir. Bu durum sadece bu ülkede değil, dünyadaki tüm halk kitlelerinin çıkarları açısından hayat memat meselesidir.
Yeni Komünizm
